Nazwa pola			Treść
Nazwa przedmiotu po polsku			Metodyka nauczania filozofii
Nazwa przedmiotu po angielsku			Methodics of Philosophical Education
Jednostka prowadząca			Instytut Filozofii
Liczba godzin			50
Forma/typ zajęć			konwersatorium
Wymagania wstępne	Wymagania formalne		Ukończone studia wyższe (licencjat albo magisterium) Przygotowanie pedagogiczne
	Założenia wstępne		- podstawowa wiedza z zakresu dydaktyki - umiejętność krytycznego i analitycznego myślenia.
Skrócony opis przedmiotu			Zajęcia poświęcone są prezentacji i praktycznej znajomości dydaktycznego aspektu filozofii. Od początku swojego powstania filozofia rozumiana jest jako proces kształcenia i wychowania (pajdeja). Stad systemy filozoficzne zawierają elementy metodyki, które dają się wykorzystać w procesie nauczania filozofii w szkołach różnego stopnia. W trakcie zajęć te właśnie elementy historycznie i systemowo zróżnicowane zostaną omówione i przećwiczone praktycznie.
Pełny opis przedmiotu			Zostaną omówione następujące tematy: - Mądrość i umiłowanie mądrości. - Filozofia jako sztuka zadawania pytań - Co to jest problem filozoficzny, i jak go rozpoznać? - Problem śmierci. - Problem życia - Nowoczesne kłopoty z tożsamością - Podmiotowość a tożsamość - Panowanie nad sobą - Filozofia dla dzieci - Czy filozofia uczy myśleć? - Filozoficzne metody i metodyka filozofii. - Filozofia w szkole – kontekst krajowy i międzynarodowy - Dyskusja i dialog, perswazja-przemoc Udział w kursie wymaga szacunkowo: A/ uczestnictwo w spotkaniach: 50 godz. B/ zapoznanie się z materiałami: 60 godzin C/ przygotowanie do zaliczenia: 30 godzin
Zakres poszczególnych tematów			Zakres poszczególnych tematów zostanie skonkretyzowany w ramach następujących zajęć warsztatowych: Temat wiodący: ”Kto to jest filozof?” Wiedza a umiejętności. Nauczyciel filozofii. Relacja Mistrz-uczeń. Temat wiodący: „Kto pyta nie błądzi” Pytania filozoficzne i pytania naukowe. Pytania filozoficzne w literaturze. Metody ich rozpoznawania i znaczenie dydaktyczne. Temat wiodący: Co to jest rzeczywistość i jak o niej mówić? Świat realny i świat wirtualny. Temat wiodący: Śmierć i cierpienie jako przedmiot dyskursu - sposoby dydaktyzacji. Temat wiodący: Kim jestem? Podmiotowość a tożsamość Temat wiodący: Jaka tożsamość? Czy tożsamość jest wartością? Temat wiodący: Opowiedzieć siebie. Temat wiodący: O potrzebie filozofii i jak jej nauczać
Efekty uczenia się		nabyta wiedza	Po zakończeniu kursu słuchacz posiada wiedzę na temat: - specyfiki nauczania filozofii - podstawowych problemów z zakresu dydaktyki filozofii - ich genezy i rozwoju historycznego - głównych programów i tendencji w nauczaniu filozofii w wymiarze krajowym i międzynarodowym
		nabyte umiejętności	Po ukończeniu kursu słuchacz potrafi: - rozpoznać problem filozoficzny i umiejscowić go we właściwym kontekście - dydaktyzować materiał nauczania z wykorzystaniem narzędzi filozoficznych - zbudować konspekt lekcji z zakresu filozofii dostosowany do właściwego poziomu nauczania
		nabyte kompetencje społeczne	Ukończenie kursu przyczynia się do - dostrzegania i rozwiązywania problemów, jakie powstają w trakcie nauczania filozofii - nabycia wrażliwości na indywidualne
Metody i kryteria oceniania			- Obecność 10 % - Aktywność 20% - Praca w ramach grupy roboczej w trakcie zajęć warsztatowych wprowadzenia, przeprowadzenie dyskusji oraz jej podsumowanie (2X 35 %) = 70% oceny końcowej: 100%-90%= 5; 89%-80%=4+; 79%-70%=4; 69%-60%=3+; 59%-50% =3; 49%-40%=2; 39%-0= niezaliczone
Sposób zaliczenia			końcowe zaliczenie na ocenę
Punkty ETCS			5 ETCS A/ uczestnictwo w spotkaniach: 50 godz. = 2 pkt B/ zapoznanie się z materiałami: 60 godzin = 2 pkt C/ przygotowanie do zaliczenia: 30 godzin = 1 pkt
Rodzaj przedmiotu			przedmiot podstawowy
Metody dydaktyczne			Wykład, dyskusja, analiza i interpretacja tekstów źródłowych, praca w zespołach
Literatura			MacIntyre, Dziedzictwo cnoty Warszawa PWN, 1996, s. 365-401 Jostein Gaarder, Świat Zofii rozdz. I i II M. Eliade Joga, Nieśmiertelność i wolność Warszawa 1984, rozdz. II s. 62-115 Z. Baumann, Socjogeneza syndromu władzy jako wiedzy; Wychowawcy i nauczyciele ludu. [W:] Z. Baumann, Prawodawcy i tłumacze, Warszawa 1998. M. Foucault, Nadzorować i karać, Warszawa 1993 rozdz. „Egzamin”, s. 222-233. B. Markiewicz, Co się śni filozofom, Warszawa 2008 Cz. I rozdz. 2 i Zakończenie. Dewey, Jak myślimy?, PWN, Warszawa 1988 cz. I Rozynek, Czy filozofia uczy myśleć? „Biuletyn Olimpiady” Sztuka dyskutowania. [W:] B. Przybył, J. Swianiewicz, Edukacja filozoficzna. Myślenie krytyczne. Kielce 2002. K. Śleziński, Dialog edukacyjny na zajęciach z filozofii. [W:] K. Śleziński, Zarys dydaktyki filozofii wyd. cyt. B. Markiewicz, O potrzebie wartości, O prawdziwych wartościach, Skąd wiemy, co jest dobre, a co złe? [W:] Porozmawiajmy. Europejskie debaty o wartościach. Narodowe Centrum kultury 2008. http://dialog2008.pl/index.php?page=news&newsid=200 Gregory Vlastos, Platon. Indywiduum jako przedmiot miłości. Warszawa 1994, s. Giorgio Colli, Narodziny filozofii, Warszawa – Kraków 1991, s. 23-32. Fernando Savater, Proste pytania. Przeł. Sz. Jędrusiak. Kraków 2000, Wstęp L. Kołakowski, O co nas pytają wielcy filozofowie? Thomas Nagel, Co to wszystko znaczy. Bardzo krótkie wprowadzenie do filozofii. Przeł. M. Szczubiałka. Warszawa 1993, s. 5-25. F. Savater, Na początek : o śmierci. [W:] Fernando Savater, Proste pytania. Przeł. Sz. Jędrusiak. Kraków 2000. Montaigne, Jako filozofować znaczy uczyć się umierać. [W:] M.de Montaigne, Próby. T. I. F. Savater, Symboliczne zwierzę. Epilog. [W:] Fernando Savater, Proste pytania. Przeł. Sz. Jędrusiak. Kraków 2000. J. Derrida, Kres człowieka. [W:] J. Derrida, Marginesy filozofii, Warszawa 2002, s. 151-183 Anthony Giddens, Nowoczesność i tożsamość w epoce późnej nowoczesności, Warszawa 2002, s. 50-97 Daniel G.Camhy, Gunther Iberer, Nauczanie ‘Filozofii dla dzieci’. Badania nad umysłowym i osobowościowym rozwojem uczniów.”Prakseologia nr 1-2, 1990.
Imię i nazwisko koordynatora przedmiotu			Barbara Markiewicz
Język wykładowy			Polski